Terug in Hollanda!

Buenas!

In vogelvlucht onze reis:
… = over land
– = met het vliegtuig

Amsterdam – Kuala Lumpur (Maleisië) – Bangkok (Thailand) … Kuala Lumpur – Denpasar (Indonesië) – Kuala Lumpur – Chiang Mai (Thailand) … Laos … Cambodja … Ho Chi Minh (Vietnam) – Hanoi (Vietnam) … Ho Chi Minh – Kuala Lumpur – Sydney (Australië) … Gold Coast (Australië) - Christchurch (Nieuw Zeeland) … Auckland ( Nieuw-Zeeland) – Honolulu (Hawaii, V.S) – Los Angeles (V.S) – Cancun (Mexico) … Belize … Guatemala … El Salvador … Nicaragua … Costa Rica … Panama … Colombia – Aruba (Carabisch NL) – Curaçao (Caribisch NL) – Amsterdam

358 dagen
51 weken
18 landen
15,5 vlucht (0,5 van de skydive!) 51.881 km
86 busreizen
25 boten
&
28 verslagen verder

Inmiddels zijn we alweer drie weken en een dag terug in Nederland. In Australië besloten we dat twaalf maanden een enorm mooie termijn was voor onze reis. Tegelijkertijd waren we het er over eens, dat we dan niet voor enigszins voorspelbaar schouwspel op Schiphol wilden kiezen, maar de regie van onze terugkomst zelf in handen wilden houden. Een half jaar onze mondjes dichthouden was best heel lastig, maar eerlijk is eerlijk, de reacties van vrienden, familie en ouders was onbetaalbaar.
Ik zal even een korte beschrijving geven van onze terugkomst. Woensdag 27 augustus om 6.26 landen we op Schiphol. Thierry, de enige persoon die van onze terugkomst afwist, kwam ons hier oppikken. Hierna zijn we naar Zella en de kinderen gereden om hun te verrassen. Dit was waterballet numero één. Bij Zella en Thierry konden we makkelijk drie nachtjes onderduiken, omdat ze in Naaldwijk wonen. Hierdoor konden we lekker winkelen, genieten van het goede weer en ons plan om San haar vriendinnen en onze familie te verrassen tot in de puntjes realiseren.
Op vrijdag moesten de meiden van San eraan geloven. Terwijl wij drie meter verder zaten bij de buren in de slaapkamer, waren de meiden nog volledig in de veronderstelling dat we duizenden kilometers verderop zaten. Toen ze, na de spanning wat te hebben opgebouwd, een envelop met een foto vonden van ons op Schiphol dachten sommige meiden nog dat het gefotoshopt was, maar u raadt het al, waterballet numero twee was een feit.
Op de daaropvolgende zaterdag gaf onze (schoon)moeder een feestje om haar 65ste verjaardag te vieren. Uiteraard was het ook hier onze bedoeling om binnen te vallen. Er moest eerst nog wel een quiz opgelost worden, zodat ook hier een tweetal foto’s van ons op Schiphol gevonden kon worden. Ook het gedichtje wat wij eerder in Nieuw Zeeland hadden geplaatst op dit blog, zorgde nog voor wat extra verduidelijking. Uiteindelijk was ook hier de verontwaardiging groot en konden de tissues niet uitblijven toen we binnenstapten. Ik heb nog nooit een 65 jarige kleuter (de jarige job) gezien die ook nog eens staat te springen. Op zaterdag 30 augustus had Marrie Beunk van der Laag de primeur: onbetaalbaar!
Ik werd persoonlijk nog verrast door mijn goede maatje Dennis die via het sociale netwerk al had vernomen dat ik weer in het Rotterdamse was. Dit maakte de avond meer dan geslaagd.
De vaak gedroomde terugkomst is iets waar we de afgelopen weken en ook zeker de komende weken nog vaak met een glimlach aan terug denken. Hoe gaat het nu met ons is natuurlijk een veel gestelde vraag. ‘Alles gaat heel snel’ is denk ik het meest eerlijke antwoord. Zowel figuurlijk als letterlijk gaat alles in Nederland een stuk sneller dan wij het afgelopen jaar gewend waren. Ik geloof dat ik daar nog iets meer moeite mee heb dan Sanne. Een aantal zaken hebben we zelf ook wel weer snel opgepakt. San gaat per 29 september alweer aan de slag bij haar oude team in het Erasmus MC. Daarnaast stond het tweede weekend van onze terugkomst in het teken van een verrassing voor San onder het mom van onze jubileum van tweeduizend dagen. Uiteindelijk werd deze dag op een hoogtepunt een nog groter hoogtepunt toen ze mijn ring vol overgave aannam! Hierna werd gezellig geborreld met een hoop vrienden die ‘spontaan’ naar het café kwamen waar wij onze eerste date hadden. Afgesloten werd er door ons op een groot en schoon bed van Hilton met een heerlijke kapsalon voor San: wat heeft ze die gemist! Bewogen weekjes zijn het dus in Nederland. Veel bezoekjes bij familie en vrienden. Ook heb ik alweer een middagje in de wei gelopen. Smitshoek 4 moest eraan geloven. Ook mijn eerste sollicitatie is de deur alweer uit. Misschien klinkt het alsof we alweer redelijk ingeburgerd zijn. We doen ons best! Ik vind het allemaal wel spannend, maar tegelijkertijd realiseer ik mij ook de luxe positie die we bezitten.
Dit laatste blog verhaal is gelijk het startsein om ons boek van de reis te gaan schrijven, knippen en plakken. Kom gerust een keer langs om het te bekijken. In oktober moet het klaar zijn! Dank jullie allemaal voor de vele leuke reacties en het volgen van onze trip. We twijfelen er niet aan dat we verhalen van het afgelopen jaar nog eens persoonlijk aan jullie komen vertellen.

Dikke knuffel Sanne & Douwe

Wist u dat:
- Ik (Douwe) mij aan het oriënteren ben op een nieuwe uitdaging. Na ooit te zijn begonnen met Commerciële Economie, wil ik mij nu alsnog gaan richten op de economische sector
- Marga en Jan (Sanne ’s ouders) morgen alweer 40 jaar zijn getrouwd (voor de wet)! Felicitaties zijn altijd welkom aan het adres De Akkers 13 in Schiedam
- Sanne tien dagen nadat we terug waren in NL haar oude baan al weer terug had
- Dit maakte het voor mij nog makkelijker om haar de dag erna te verrassen ;-)!