Op Nederlands grondgebied!

We hebben de afgelopen weken heerlijk genoten van frikadellen, dropjes, kaas, curry, hagelslag en natuurlijk pain du bologne!

Maar voordat ik over onze Dushi Curacao ervaring begin, eerst maar eens onze laatste dagen Bogota beschrijven. De laatste dagen verbleven wij in 'Sayta' hostel. Gerund door 'Big John' en zijn mama.
Een heerlijk huiselijk hostel, waar wij in de kamer gezelschap hadden van twee Nederlandse meiden (koppeltje), Michelle en Zinzi plus een Engelse jongen, Nick. Dit was heerlijk lachen, gieren, brullen. Mede ingegeven doordat we allemaal met onze laatste dagen Colombia bezig waren.
In die laatste dagen zijn wij nog de trap van de berg 'de Monserrat' beklommen. Je stijgt hierdoor van 2600 meter naar 3200 meter en je hebt dan een prachtig uitzicht over Bogota. Voor de wat minder uitdagende mens is er de kabellift, maar die lag natuurlijk buiten ons budget ;-P. Aangezien ik vaak als eerste wakker was, nodigde John mij een keertje uit om ontbijt voor ons te halen. Hij liet mij kennis maken met het gerecht 'Tamal'. In een soort van bananen bladeren gekookte rijst. Het leuke is dat je de dagen erna iedereen dit gerecht ziet eten, omdat je erop gaat letten. Nog leuker vond ik dat John zei dat mensen het ook vaak aten na een stevig avondje drinken. Geloof mij, er wordt wat afgezopen daar in Colombia. Een shirtje van de Colombiaanse voetbalheld 'James' stond nog op mijn souvenirslijstje en inmiddels was mij al geleerd dat je dit uitspreekt als 'Gaa Mess'. Logisch natuurlijk :-S!
Na veel rondzwerven en zoeken heb ik hopelijk een formaatje NL XL op de kop kunnen tikken. Als laatste 'activiteit' stond de zeer goed
aangeschreven graffiti tour op het programma. Als je ooit in Bogota komt moet je deze door een Australiër gerunde tour zeker doen! Het gaf ons namelijk nog een extra lesje Colombiaanse geschiedenis en daarbij is goede graffiti een sterke vorm van kunst. En in Colombia een sterke vorm om je (politieke) protest kenbaar te maken.
Na een prima tijd in Colombia, staat er voor ons een soort van vakantie in onze reis op het programma. We vliegen van Bogota naar Aruba om een paar uurtjes later een korte vlucht te doen naar het naastgelegen Curacao. San laat zich in het vliegtuig gelijk weer van haar beste kant zien door mij op z'n plat Hollands te vertellen dat die mevrouw het wel heel druk moet hebben met haar vijf kinderen. Even wennen aan het feit dat iedereen ons weer verstaat behoort ook tot onze leermomentjes. Ik besluit mij eens van mijn goede kant te laten zien. Ik wil de man van deze vrouw, die voor in het toestel zit, onze plekken aanbieden. Hij bedankt mij met een ferme handdruk en een vriendelijk Antilliaans 'Dankil'. Ik begrijp al snel waarom. In ruil voor dit goede gedrag krijgen we de plekken voor de nooduitgang. Deze stoelen kunnen niet versteld worden. En natuurlijk zit er voor ons een 'dikke' medemens die zijn stoel helemaal naar achter knalt zonder rekening te houden met wat er achter hem zit... Heerlijk zo'n reis. Op Aruba krijgen we te maken met het 'heerlijke' cultuur verschil. Een vlucht die 19 minuten duurt, waarvan we 15 minuten van tevoren te horen krijgen dat hij een half uur is vertraagd. Ach ja we hebben geen haast. Toch blijkt dat we later, één van de schaarse bussen op Hato, Curacao hierdoor gemist hebben. Als we om 23.15 uur (na 2 uur wachten op een bus) de keuze maar maken om een taxi te nemen. Nederlandse prijzen zorgen voor een goed begin van ons verblijf op Curacao.
De dagen erna komen we gelukkig snel in het Caribische tempo. We hanteren heerlijk ouderwets de 'Gulden' die nagenoeg hetzelfde waard is als onze gulden. Oude tijden herleven met het vijfgulden muntstuk,
het joetje, het rode 'geeltje' en het goudgele briefje van vijftig! Ik vind het geweldig. Naast een kleurtje opdoen aan het strand, huren we een scootertje om het eiland lekker te kunnen verkennen. Richting Westpunt vinden we een paar uitermate mooie baaien, waar ons fotorolletje maar weer eens volschieten. Onze 'hosts' zijn daarnaast erg vriendelijk. We gaan een avondje stappen met Cor Jr. Die ons trakteert op heel veel lekkere drankjes. Terwijl we vanavond een heerlijke maaltijd verzorgd kregen door de Moeder des Huizes: een heerlijke Indonesische rijsttafel! Cor Sr. verteld ons onder het genot van dit maal nog wat meer over de historie van hun appartementen complex op Curacao. Kort samengevat een heerlijke avond waarbij de voor- en nadelen van het leven op Curacao als in Nederland aan bod komen. We voelen ons hier zo thuis dat we haast onze reisplannen zouden vergeten. We hebben ons verblijf dus ook nog een paar dagen verlengd en pakken later deze week de ferry naar Bonaire.
U snapt het Antilliaanse levensstijltje eist zijn (positieve) tol.


Wist u dat:

- Bogota de enige of één van de weinige steden in de wereld is waar graffiti niet illegaal is
- Dit komt de kwaliteit natuurlijk zwaar ten goede, want mensen hoeven het niet stiekem en gehaast bij nacht te doen.
- Het beroep van journalist één van de gevaarlijkste beroepen is in Colombia en hierdoor ook veelal niet correct of totaal niet wordt uitgeoefend.
- Wij met eigen ogen hebben gezien dat baby-leguanen hondenbrokken eten! De huishond 'Tjollie' loopt er met een grote boog omheen.
- Marrie Beunk aankomende donderdag 65 wordt! Feestgangers kunnen zaterdagavond 30 augustus hun energie kwijt in Krimpen!