Hoe was dat reizen ook alweer ;-)!?

Hoi piepelooi,

Jullie lieftallige tweetal zit midden in hun Centraal Amerika reis. De laatste keer verlieten wij u op de naderende grens tussen Mexico en Belize. Onze grenzen zijn inmiddels letterlijk en figuurlijk al weer een behoorlijk eindje verlegd! We zitten, of beter gezegd, liggen nu in ons stulpje in El Remate, Guatemala.
In de tussentijd hebben we in Belize de plaatsen Corozal, San Pedro, Caye Caulker en San Ignacio bezocht en gewogen. Geen van allen te licht bevonden overigens! We zitten nu op dag twee in Guatemala, El Remate. Dit betekent dat we 11 dagen geleden Mexico verlieten.
Dit klinkt misschien kort, maar mijn hoofd verteld me iets anders. Het koppie zit namelijk boordevol. Dat is wederom weer een goede reden om alles wat erin zit eens in een verhaal te verwerken.
Waarschijnlijk zijn we het reizen in de moeilijke landen een beetje verleerd, want Australië, NZ en V.S. hebben ons wat verwend. Centraal Amerika zet ons wat dat betreft weer in de dagelijkse realiteit van de 'echte reislanden'.
Allereerst maar eens aanstippen dat het verschil tussen Mexico, Belize en Guatemala enorm is. Relatief welvarend (we hebben het hier de streken Yucatán en Quintana Roo, Mexico), arm (Belize) en nog armer (Guatemala). Mexico heeft daarnaast heel veel weg van de Spaanse cultuur, al willen ze hier zelf niet mee vergeleken worden. Belize is Caribisch ten voeten uit. Dit begon letterlijk met onze bus die ons de grens over bracht: Caribische muziek galmt door de speakers, iets wat we door heel Belize blijven ervaren. Daarnaast is een goede rum nooit ver weg. Guatemala heeft nog veel meer de Maya geschiedenis in haar dagelijkse leven. Dit baseer ik mede op het uiterlijk van mensen. Ik heb geprobeerd aan te tippen waar de verschillen liggen, maar ik realiseer mij dat het misschien niet helemaal over zal komen. De indrukken zijn in ieder geval overweldigend. Dit is iets heel moois, maar aan de andere kant merk ik persoonlijk dat het me ook heel veel energie kost om het allemaal te bevatten. Dit is niet zo erg, als je een prettig rustpunt hebt waar je alles even kunt overdenken. Het vervelende, je voelt misschien al welke kant ik op wil, dat rustpunt vind je hier niet altijd en als je het vindt dan heb je vaak de harde Caribische muziek in de accommodaties die qua isolatie vaak te wensen over laten... (Belize) Of de rauwe natuur in de vorm van warmte en een zeer hoge luchtvochtigheid i.c.m. 'echte oerwoud geluiden' (niet te verwarren met degene die je helaas nog in sommige Hongaarse en Italiaanse voetbalstadions hoort...), vooral Guatemala.

Maar even een andere manier van schrijven. Een aantal indrukken die er nu echt uitmoeten haha:
-Ik zie veel mensen om me heen die er uiterlijk enorm ongelukkig uitzien. Ik zal ze nog net niet suïcidaal noemen. Begrijpen doe ik het wel, want in landen waar water, elektriciteit e.d. verre van vanzelfsprekend zijn en je ook in een dagelijkse sleur raakt, zoals wij die kennen... Leuk is anders, helemaal als je geen dak, geen werk en geen perspectief hebt...
- Mensen die je even later extreem lief en nederig behandelen. Soms in exact dezelfde situatie. Hier wordt, denk ik het onderscheid gemaakt tussen de mentale kanjers van onze aardbol en de mensen die op het punt staan om op te geven of dit punt misschien net gepasseerd hebben.
- Dieren (honden, katten, paarden e.d) die zwaar verwaarloosd en overal om je heen rondlopen. Vel over been met blikken in hun ogen die je hart doen breken. Vooral in Guatemala is dit een hele 'normale' zaak.

Voor ons persoonlijk komt daarbij dat het aanbod van voedsel, internet, drinkwater en verblijfsgemak binnen elf dagen enorm wordt teruggeschroefd.
Zelfs de toestroom van geld stokt op het moment, omdat onze bankpasjes nergens worden geaccepteerd.
De taalbarriere is (weer) aanwezig; in Mexico spraken ze in de door ons bezochte streken nog wel een enkel woordje Engels ivm de Amerikaanse toeristenstroom. Belize behoorde tot Brits Honduras en heeft Engels bijna als voertaal. In Guatemala ligt dat toch iets anders, 99,9% spreekt alleen Spaans.
Dit alles maakt het voor mij tot de grootste uitdaging tot nu toe in onze trip. (Ik ga nu slapen ;-), wekker staat om 05.00 uur, we gaan op zoek naar een bank die ons aan liquide middelen kan helpen)

Ben ik nu ongelukkig? Nee, verre van. Ik ben erg blij om te constateren dat wij ons aan al deze omstandigheden kunnen aanpassen. Anderen doen dit ook op hun manier. Hier de meest in het oog springende verhalen:
We ontmoeten een stel in El Ramate, dat net in Mexico een stel geworden is. Hij (een Kiwi, wonend in Berlijn) heeft net besloten om zijn vakantie af te breken en haar te vergezellen op haar net beginnende wereldtrip en alles achter te laten, inclusief baan, huis e.d. Dit alles onder het mom van 'je moet het roer toch eens flink omgooien'! Zijn retourvlucht vanaf Cancun, Mexico gaat hij dus ook echt niet meer halen.
We ontmoeten een Canadese (rond de 40?) die al elf maanden in Centraal Amerika ronddartelt. Ze heeft nog een maand op haar sabbatical en weet totaal nog niet wat ze wil en schuift de verantwoordelijkheid van 'erover nadenken' telkens voor zich uit haha. Wel krijgen wij een hoop bruikbare info!
Dan hebben wij nog een Duits hippiestel die letterlijk en figuurlijk in de jaren 50 leeft. Helemaal verschrompeld van alle alcoholische en andere geestverruimende middelen, blijven het schatten van mensen. Toch lijkt het of ze ergens onderweg iets verloren zijn...
Dan hebben we nog Mirek en 'Adolf'. Twee ouwe rotten uit de voormalige communistische republiek van Tsjechië-Slowakije. Samen reizen ze in een oud jeepie Centraal Amerika rond. Adolf is b.t.w. niet zijn echte naam, maar vanwege zijn volmaakt Arische uitstraling heb ik hem deze net liefkozend gegeven.
Zoals jullie merken het zit hier vol met verrassende figuren. Wij zijn heel saai, haha.
Een leuk feitje wat ik nog kwijt wil is het principe wat we allemaal wel eens hebben meegemaakt. Je staat onder een warme douche als iemand beneden warm water gebruikt, nu is de douche dus ineens koud!
Hier neemt de buurman een (koude, warm water hebben ze hier nauwelijks) douche en de ventilator heeft ineens 85% minder power vanwege een afname van het amperage haha. Of als je staat te douchen en de ander spoelt het toilet door, heeft degene die doucht nauwelijks water meer.
Dan leven wij in vergelijking tot een groot deel van de bevolking natuurlijk nog absoluut in grote luxe. Elektriciteit!? Wat is dat!? En een douche? Wij hebben een rivier! Ik maak het nu misschien wat grappiger, het is wel de werkelijkheid.
De collectivo's geven ons weer flashbacks aan de minivans in Azië. Je reist bij gebrek aan bussen, goede wegen en treinen per busje. Vergelijk het met de 'buurtbus'.
Alleen zit hier letterlijk heel de 'buurt' ook weer in de bus en de bagage op het dak. We waren deze enerverende en ellenlange ritjes even vergeten, maar we wanen ons nu toch echt weer in de realiteit. Gister hebben we met dank aan het afweten van onze ABN en ING pasjes (kl**th*mmels!!!) een dikke 8 uur opgevouwen gezeten (afgelegde afstand is 325 km...) De eindstop, het stadje Cobán, bracht ons uiteindelijk wel opluchting in de vorm van centjes. (We hadden nog 200 Quedzales, ongeveer €20,-). Wel via de CreditCard, pasjes werken echt niet, dus betalen we ons scheel aan extra kosten. (De klachtcommissie heeft al een brief gestuurd naar onze vrienden van de ABN en ING).
Vandaag zitten we weer opgevouwen. Wederom staan we om 05.00 uur op en om 06.00 uur zitten we weer in een collectivo. Het doel is het natuurlijk schoon van Semuc Champey.
Ik hoop dat jullie thuis begrijpen dat reizen hartstikke leuk is en we klagen absoluut niet, maar het is toch net even iets anders dan vakantie, haha!

Wist u dat:

- Koeman waarschijnlijk trainer wordt van Southampton
- Hij Pellè met hem mee wil nemen, eindelijk weer eens centjes voor Feyenoord!
- Voor mensen die nog een weekendje naar Terschelling willen, 'B&B Beunk/Sluijter' weer open is! Boek snel!
- Het moordgemiddelde in San Pedro de Sula, Honduras op 1+!!! per dag ligt. (Ik denk dat wij deze daadkrachtige stad aan ons voorbij laten gaan..)
- Er op dit moment een Guatemalaan of iets dergelijks naast mij wordt gepropt! Ik weleens wat op mijn schoot heb gehad, maar nog nooit een ouwe vrouwe op mijn voet (hopelijk niet incontinent!) Dit i.c.m. een heerlijke 'hobbel de bobbel weg', maakt dat het schrijven uiterst ongemakkkkkkeeeellijjjjjjjjjjjjjjjjkkkkkkk!!!!!