Aanvalluhhhhh!
Blijf op de hoogte en volg Sanne & Douwe
18 Juni 2014 | El Salvador, Santa Ana
We zijn net weer gearriveerd in Cobán, na een uiterst geslaagd tripje naar Semuc Champey. Dit tripje brengt je in de absolute wildernis van Guatemala, waar je dit wonder van de natuur kan aanschouwen. Daarnaast hadden wij ook het voorrecht ook erg leuke mensen te ontmoeten en hiermee heerlijke gesprekken te voeren. Ik hou wel van gesprekken voeren, dus dat komt goed uit. In Cobán (heenweg) hebben we twee net gearriveerden medici in opleiding opgeduikeld uit LA. Één van deze jongens heeft Iraanse voorouders de ander voorouders uit Costa Rica. Ze hebben mede hierdoor een zeer prettige en respectvolle omgangsvormen. Ze bieden mij zelfs aan om het misgelopen pakketje (zie twee verslagen terug) voor mij te bestellen en te verschepen naar Nederland. De andere twee stellen die we ontmoeten sluiten erg goed aan bij onze leeftijd en hierdoor heb je veelal dezelfde raakvlakken. Het eerste stel wat we ontmoeten is een Duits stel dat veelal per tent al 6 maanden door Centraal Amerika reist. Op de terugweg ontmoeten we een ander stel uit Colorado, VS op een voor ons nog niet voorgekomen manier: in de AMBULANCE!
Dit vraagt natuurlijk om een uitleg.
Semuc Champey ligt in de wildernis, 10 km verwijderd van Lanquin. Bereiken en verlaten van Semuc kan alleen d.m.v. een 4wd. Hier sta je dan achterop en waan je je in een goede achtbaan (zie foto). Op de terugweg besloten wij bij het wakker worden (06.00 uur), dat wij deze 4wd om 07.00 uur wilden nemen. Waar de rest van al onze hostelgenoten al een vervolgbus geboekt had, moesten wij op zoek naar iets anders. We namen daardoor afscheid van iedereen waarbij ik nog rijkelijk de 'President' naar mijn hoofd kreeg. (De avond ervoor hebben we het kaartspel President & Assholes geleerd en gespeeld en wonder boven wonder was ik een aantal keer de president! Dit is goed btw!)
We blijven alleen over op een weg waar de collectivo's passeren. Dus hopen we op één met ruimte voor twee.
Ik word wat ongeduldig na 15 minuten. Dit is niet zo handig in deze contreien, maar in deze situatie geeft het mij wat meer daadkracht en dit blijkt zijn vruchten af te werpen!
Achterons wordt na een vervelende val van een trap (ontwrichte enkel) Justin ingeladen en Tamie, zijn vriendin, blijkt voedselvergiftiging te hebben. Dit weerhoud mij er niet van om hun bestemming te vragen, en na te vernemen dat dit Coban is, een lift te regelen! Dit blijkt een enorm goede deal. Tamie krijgt een pilletje van San en kan slapen, wetende dat Justin zich heel de reis kan laten afleiden door mijn verhalen over ons en onze trip. Win win voor ons allebei. Alle heerlijke details vliegen door de ambulance zoals eerste dates, goede en slechte eigenschappen, en hoe kan het ook anders de peilers: communicatie & liefde.
Uiteraard krijgen we een mooi beeld van het leven in Colorado en wisselen we contactgegevens uit. Eenmaal aangekomen in Cobán bij het ziekenhuis, (we zaten immers in die ambulance) passeren ons de hostelgenootjes uit Semuc, wanneer wij al wandelend de stad doorkruisen onderweg naar ons hostel! Snappen doen ze het natuurlijk niet! Haha
We vinden ons hostel gelukkig snel en liggen nu heerlijk te ontspannen. 08.00/07.30/05.00/05.00/06.00 uur opstaan i.c.m. met een gemiddelde 'opgevouwen' reistijd van 4,5 uur per dag maakt het een soort van reguliere werkweek! Er is een Mac in de buurt, misschien moet ik San maar eens verwennen. Ze slaapt inmiddels, dus bij het wakker worden maar eens voorstellen ;-P
In Cobán genieten we flink van de luxe die deze middelgrote stad te bieden heeft. We ondernemen wat wandelingetjes, lopen wat hard en maken vooral plannen. We besluiten dat we de oude hoofdstad Antigua willen bezoeken. Hierna willen we naar Lake Atitlan. I.p.v. ons plan om hierna richting Honduras, Bay of Islands te gaan, hebben we ingeruild voor El Salvador.
Voor de verandering houden we ons eens aan ons plan en na twee rustige dagen in Cobán vertrekken we richting de huidige hoofdstad Guatemala City. Hier snuiven we het leven van de grote stad even op. Hier verblijven wordt niet echt aangeraden, dus pakken we gelijk een bus en nog een bus door de stad heen om vervolgens een bus naar Antigua in te stappen. Snapt u hem nog? Dit alles doen we trouwens in gezelschap van een Turkse jongen die in Cobán bij ons op de kamer lag. Prima voor ons want hij spreekt, volgens mij uit principe, alleen maar Spaans en wij kunnen hierdoor heerlijk oefenen. In Cobán gaat onze Turkse metgezel tot twee keer toe demonstratief op de grond zitten, omdat hij het bezichtigen van een derde hostel niet ziet zitten. Voor ons het moment om weer onze eigen weg te gaan. In Antigua hebben we een heerlijk hostel, weliswaar wat prijzig, maar af en toe is je prettiger voelen belangrijker dan geld. De eerste dag hebben we regen en kijken we vol overgave Homeland afleveringen seizoen 3.
Ik heb namelijk ontdekt dat mits ik een goed wifi verbinding ik vrij makkelijk series kan streamen. Dag 2 gebruiken we om de ruïnes van de kerken in de stad te bezoeken en een uitkijkpunt bovenaan de stad te bezoeken. Antigua staat op de Unesco lijst. Uit onze ervaring is er dan vaak veel toerisme, geld en veiligheid i.c.m. een schone omgeving. Antigua doet niets onder voor onze eerdere Unesco ervaringen en dit maakt ons verblijf wederom erg prettig. Een plek die cultuur uitademt en daarnaast ook makkelijk te bezoeken is, doet denken aan een lekker weekendje weg. En ook op onze lange reis zijn wij nog dol op een weekendjes weg!
We besluiten in onze Latijnse stijl te blijven reizen: vroeg.
07.00 uur gaat onze bus de volgende dag richting Panajachel. Om kwart over zeven nog steeds geen bus... De man bij wie we een bewijsje hebben gekocht, komt ons even daarna vertellen dat er geen bussen rijden i.v.m. manifestaties. Wat dat inhoud vragen wij ons ook af... I.p.v. €6,- betalen we de beste man €14,- om ons met een directe shuttle alsnog richting Lake Atitlan te vervoeren. Het grote prijsverschil zit hem in 'lokaal' vervoer of 'toeristenvervoer'. Wij opteren altijd voor optie één, maar ontkomen deze keer niet aan optie twee. Één voordeel; het is lekker makkelijk Engels lullen, want er zal geen Guatemalaan in het bussie zitten. Wel worden we rijkelijk beloond met een enclave Israëliërs. Op onze reis hebben we tot dan toe alleen maar prima ervaringen gehad met deze mensen. Andere reizigers vertelden ons andere ervaringen. Dat was nu ook onze beloning. Ik denk dat ik het correct omschrijf als je een combinatie van de volgende emoties in één attitude stopt: ongesteld, ongelukkig, onbeschoft en dat alles waarschijnlijk geboren uit pure onzekerheid. Erg triest voor die meiden. Dat waren het namelijk in dit geval. Voor ons op zijn minst gezegd opzienbarend.
Het busje gaat niet naar Panajachel, maar direct naar San Pedro en San Marcos. Dit is het voordeel van een toeristenbussie. Hij brengt je gelijk naar de leukste plekjes, zonder dat je nog bootjes, tuc tuc's e.d. moet pakken. Panajachel ligt namelijk aan de andere kant van het meer. We verblijven twee dagen in San Marcos. Dit is het spirituele dorp rondom het meer Atitlan. Wij komen erachter dat we zweverige types heel leuk vinden, maar niet wanneer ze ergens wonen en zich bedreigt voelen door een paar Hollandse kaasboeren, wij dus. Ze willen waarschijnlijk hun heilige dorp voor zichzelf houden. Wij vinden het prima en gaan ons heil een aantal dorpen verderop zoeken: San Pedro. Hier pakken we, op aanraden van anderen, het hotel Mikaso. Heerlijk een eigen kamer, omringt tussen het vulkanische landschap, vrijstaand aan de rand van het meer en ook nog met een super restaurant én dakterras met jacuzzi.
Een ander goed vooruitzicht is de aftrap van Oranje. Ik zit om 11.45 uur in de ochtend netjes klaar. Ik heb een kroeg gevonden met Engels commentaar. Dit is echt noodzakelijk, want de Guatemalaanse nationale tv heeft het vak van commentaar geven nog niet onder de knie. Lees: ze gillen ongelooflijk veel en hebben de ballen verstand van het potje.
In mijn zenuwen zit ik dus netjes om 12.00 aan het bier, iets wat me later nog wel op zal breken. Als San iets later binnen wandelt ben ik erachter dat de pot om 13.00 uur begint... Nog maar een paar biertjes dan... Nou over het wedstrijdverloop en de euforische stemming, versterkt door wat alcohol, hoef ik jullie niks te vertellen. Mijn naaktzwemmen en nachtelijke avonturen, zijn ook niet echt bijzonder en 'the day after' kunnen we ook overslaan. De dag erna pakken we de draad weer op met de beklimming van de vulkaan San Pedro. Tot onze verbazing vragen ze hier 100 Quedzales entree pp. Hiervan kan je een dag van leven en dit is het ons niet waard. Teleurgesteld zoeken we onze weg naar beneden en zoeken we hoe we het beste richting El Salvador kunnen gaan. Dit doen we op onze eigenwijze manier: lokaal vervoer. Inmiddels zijn we in Guatemala City. Na vervelend privé nieuws van meerdere dierbaren en een paar rondjes door Guatemala City zakt onze moraal wel een beetje. Uiteindelijk krijgen we een lift aangeboden door de politie. Hier zijn deze drie in iedergeval onze grootste vrienden. We gaan over 45 min de bus in! Planning is dat we nog met licht in Santa Ana arriveren. Daar hopen we morgenochtend weer een euforische stemming te vinden, want dan staat Australië op het programma.
De busreis loopt helaas anders dan gepland.
Op de grens krijgen we pech en we moeten een paar uur wachten. Het wordt al donker en dit betekend dat we onze regel van bij daglicht reizen, niet kunnen houden. Uiteindelijk worden we er bij een tankstation uitgezet. Het komt met bakken uit de hemel. We willen een taxi, alleen hoe!? Gelukkig zijn onze beste vrienden daar weer. Ook in El Salvador zijn ze zwaar bewapend waardoor je je erg veilig voelt. Daarnaast zijn ze erg vriendelijk en geïnteresseerd want ze zien niet vaak zulke lange blonde wezens als wij! U begrijpt het al 'de policia' helpt ons aan een taxi, die ons voor een te hoge prijs afzet bij 'Casa Verde'. Dit is echt een lot uit de loterij, want dit is in latijns Amerika misschien wel het beste hostel wat we hebben gezien. Alles is schoon en super mooi. Keuken, zwembad, gratis koffie voor San en een eigen kamer die groot is en een enorm comfortabele douche me normale druk water. (Dat is hier bijna nergens zo, want het warme water wordt opgewekt dmv elektriciteit) Ze hebben zelfs een WK-ruimte gemaakt met staantafels en een groot scherm. Als slagroom op de taart vinden we een Belgisch paar! Beiden zijn onderwijzers, die 4 maanden met hun 2 dochters reizen van 4 en 5. Ze zijn in de 40 (gok ik) en in België mag je het ouderschapsverlof op nemen tot 12 jaar. Daarnaast hebben ze 2 maanden vrij ivm met de zomervakantie. En leerplichtig zijn ze pas als ze 6 zijn. Bizar hè!?
Ik ben nu al euforisch over El Salvador en Nederland moet nog beginnen! Aanvalluuuuhhhhhh!
Wist u dat:
- De staten Colorado en Washington softdrugs hebben gelegaliseerd!
- Erwin & Ronald de eerste broers zijn die een profclub gaan runnen!
Nu nog wat centjes richting 010 en Ronald is al zijn beloftes nagekomen.
- Je hier dagelijks locals met shirtjes van Oranje tegenkomt, vandaag Robben, gister Van Persie. Ik denk dat we in het buitenland groter zijn dan we ons voor kunnen stellen.
- Zoals de kaarten nu liggen wij na Colombia waarschijnlijk het rondje omhoog gaan doen in de vorm van o.a. Nederlandse Antillen, Dominicaanse Republiek, Jamaica, Cuba & Bahama's om vervolgens via Florida, Orlando/Miami te kijken naar een terugticket. Het is ver weg, maar ook aan al het goede komt een eind ;-P!
- Met dank aan mijn zwager, wil ik als laatste feitje toch nog even toe wil voegen dat Feyenoord het grootste aandeel aan spelers levert op het WK. Dit is nog vóór clubs als Barcelona, Man Utd en Real!!!!
Marga excuus voor spel en grammatica fouten!!!
-
18 Juni 2014 - 23:08
Yvonne Van 't Hof:
Lieve schatten, Wat een prachtig verhaal weer wat maken jullie grandioze dingen mee, ik ga morgen
voor 5 dagen naar Istanbul, ik ben al drie dagen bezig met inpakken en ook zenuwachtig. Als ik dan lees wat jullie meemaken en de dingen oplossen ZOO relaxed. Nederland WEER gewonnen, was niet best, Louis wil niet toegeven dat hij het verkeerde systeem speelde volgens (kenners). A.s. zaterdag heel de dag feest bij Spirit, ze zijn gekozen voor de beste club van Nederland en dat levert ik dacht 20.000 euries op. Lieve schatten, zijn er .........nog plekjes waar jullie NIET geweest zijn, ik zou zeggen ga er even langs je bent misschien toch in de buurt, BEUNKIE en HOEKSTRA, je weet wel, geniet van het leven geniet van het voetbal , heel veel groetjes, liefs,
Yvonne van 't Hof -
19 Juni 2014 - 20:51
Padamabe:
Hallo toppers,
Weer een heerlijk verslag, fijn om zo nu en dan wat te lezen over jullie. Hier alles oke hoor, alles zijn gangetje. Maar we kunnen niet wachten om jullie weer te zien en te knuffelen. Xxxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley